Naaldbindnaalden

De wereld van de 'levende geschiedenis' is nog nieuw voor me en is fascinerend. Zo kom je weer in aanraking met een heleboel nieuwe materie, eigenlijk is het dus heel oud.
Onlangs kwam ik langs op de stand van Giftig, waar tussen alle leuke viltdingetjes ook houten naalden lagen. "Dat zijn Nalbind naalden," zei Roos "dat is een heel oude techniek die wat lijkt op haken en breien". Eens wat gegoogeld en op Pinterest kijken en een wereld gaat voor je open.
Leuk om te snijden, vooral als je de juiste houtsoorten gebruikt. Wat Taxus, appel en hulst had ik al. Een poosje snijden, wat verschillende vormen en dan heel fijn naschuren en je hebt een naald die heerlijk is om mee te werken. De dichte structuur van het hout zorgt ervoor dat je geen haakjes hebt die in de wol blijven haken. Ik vind het zelf wel mooi om er dan ook nog een Runeteken in te zetten, dat geeft toch weer extra energie mee. Dan moet je er toch mooie dingen mee kunnen maken?!
Nu nog leren...

Lang leve de houten snijplank

Ik ben er nog niet achter of er veel houtsoorten zijn die antibacteriele eigenschappen hebben, maar er zijn er el een paar. Vermoedelijk is er een producent die wel belang heeft bij goede vrkoop van z'n kunsstof snijplanken, en wordt het ons nu van 'bovenaf' aanbevolen. Het vervelende is dat mensen zo iets als dogma aanhouden en niet meer weten waarom en óf het klopt.
In de oude boeken kom ik nog tegen dat vroeger brood bewaard werd in berkenhouten trommels, zo gingen ze niet schimmelen. Beuk is juist zo geschikt als snijplank vanwege dezelfde eigenschap.
Natuurlijk is kunststof goedkoper, maar een houten snijplank gaat generaties lang mee, heeft karakter (als je de goede uitkiest) en is mooi. Ze zijn in verschillende vormen, dus ook als je ze niet gebruikt, is het een aanwinst in de keuken.
In het programma 'de Wilde Keuken' een leuke kijk op snijplanken.