Gezonde arbeidsetos

Ik mis het zo, dat de menselijke waarde niet meer meetelt in producten en bedrijven.
Het lijkt zo'n bijzaak, het gaat zo vaak over de cijfers van een bedrijf, niet over de mensen en hun betrokkenheid bij het product. Als het er wel over gaat, ben je bijna een zweverig typje.
Nou, gelukkig niet, het is ook wel eens anders. 


Ik hoop dat er in de toekomst meer ruimte komt voor dit soort instelling.

Duurzame markt in Dwingeloo

Vorig jaar werd ik te laat gevraagd, gelukkig kon ik er dit jaar wel bij zijn. Een warme zonnige dag was de voorspelling en dat is natuurlijk gunstig voor iedereen. Met op de achtergrond het Sterrenfestival (muziek) was het een gezellige sfeer. Het publiek was geïnteresseerd en nam de tijd om te kijken en te praten. Af en toe nog eens 'bomen over bomen' maakt het ook leuk, tenslotte hebben we nog zo veel te leren van bout en bomen.
Een leuke variatie aan deelnemers, zoals Yoga, meditatie, tenen lezen ('k wist niet dat het bestond), biologische kruiden en groenten, zelfgemaakte dingetjes en natuurlijk mijn overbuurman die heerlijke browneys had. Dat maakte de dag wel wat zwaarder voor me (je kan tenslotte niet de hele dag van die dingen eten)

Dit keer had ik een reeks lepels en spatels meegenomen. Een brede variatie aan vormen en maten. Ze hadden veel bekijks. Ik was prettig verrast dat enkelen het Ginko-motief (boomsoort) herkenden in het slabestek. Een echtpaar vertelde me dat Geuthe er iets over heeft geschreven, iets over twee zelfstandige bladeren die toch met elkaar vergroeid zijn. Dat klinkt interessant, dat wil ik nog eens lezen. Ze hadden het thema voor hun trouwkaarten gebruikt.
De (appel)boomstammetjes met vaasjes hadden vandaag ook hun eerste primeur. Ik ben zo blij met die stukken hout met die 'fluisteringen uit een andere wereld', je komt het heel weinig tegen.
Natuurlijk was er iemand die nét hetgeen wat je als decor gebruikt, wilde kopen (waar doe je het allemaal voor), helaas de muts die aan de kapstok hing heeft m'n moeder voor me gebreid, die gaat niet weg.
Op het eind was het bijna te warm bij het inpakken, dat maar in een rustig tempo omdat je elkaar toch snel in de weg loopt. Tevreden weer naar huis met nieuwe ideeën en tips voor volgende projecten.

Meer foto's in het fotoboek op de Duurzame Markt in Dwingeloo

Een lepel uit dun hout

Ik gooi niet graag dingen weg, zelfs eenvoudige takken wil ik wel iets mee doen. Zo was ik in het voorjaar aan het voorbereiden voor een workshop lepel/spatelsnijden, waarvoor ik hout klaar aan het maken was. Toevallig was er een paar weken eerder een wilg gesnoeid, dus zag ik m'n kans. Nu waren de takken niet erg dik en het aantal deelnemers vermoedelijk groot. Dan neem je natuurlijk zo veel mogelijk mee. Dan ligt de uitdaging er in, dat je ook met dunnere stukken, toch verder kan. Splijten van hout heeft niet alleen als voordeel dat je meer stukken hebt, ze zullen ook minder snel barsten omdat de kern van het hout er uit is.

Het beginmateriaal

Deze tak vond ik zo intrigerend om te splijten. Het dikste gedeelte was niet dikker dan 5 cm (met bast).

Na het splijten (hier niet vers meer)

Vers hout is het lekkerst om in te snijden en wilg is prima voor eetgerei. Het geeft geen kleur, geur of smaak af. Vers is het zacht, gedroogd is het hard. Nadeel is wel dat het wat langere vezels heeft als bv berk en els.


Bij de vertakking is het hout het breedst,